De Teleurstellende Zwarte Markt in Beverwijk

Vanaf  1980 van de Zwarte Markt in Beverwijk, hebben we de markt regelmatig bezocht. De opzet, dus mensen die er zelf hun spulletjes wilden verkopen, en een multiculti markt, met groenten en fruit was ontzettend leuk. Er mochten beslist geen mensen staan met nieuwe dingen, alleen maar tweedehands. Toen kon je nog heerlijk rondstruinen, en af en toe een echt koopje scoren!

Langzamerhand zagen we de markt veranderen in één groot commercieel circus en de eenheidsworst die het nu is. Overspoeld met allemaal van hetzelfde, kleding, telefoon accessoires, en allerhande rommel, waarvan je achteraf denkt, als je thuis bent, wat moet ik er in hemelsnaam mee ? En daarbij komt nog eens kijken, het is helemaal niet goedkoper meer, integendeel, veel artikelen zijn duurder dan elders. Want dat was toch de grondslag van de Zwarte Markt, en het onderscheidende in de opzet van deze markt.

Maar er zou een nieuwe "attractie"zijn op de Zwarte Markt, de hal creatief,  met allerhande bolletjes wol voor € 0,25 en nog meer moois! Als bolletjes wol verslaafde, was dit voor mij een musthave om toch maar weer eens af te reizen naar deze markt, en misschien wel in "mijn"wolletjes paradijs te belanden....

Dus met een goed gemoed, en zin in de dag, togen we naar de Zwarte Markt. Na een rondje door een paar hallen en over het plein, hadden we eigenlijk al snel onze buik vol van alle zogenaamde goedkope kleding (vaak duurder dan in een winkel), kabeltjes, schoenen, dekbedovertrekken, namaakspullen, dus op zoek naar die vermaledijde hal met creatieve spulletje. Er zat een klein bord aan de hal met het woordje Creatief, dus betraden we het walhalla van de wolletjes, tenminste wat we mochten geloven van alle rondzoemende berichten op sociale media! We knipperden met onze ogen, en ja, bij de entree stond een meneer met bordjes met spreuken, en daarachter stond een kraam met allerhande bolletjes wol. We gingen naarstig op zoek naar de koopjes, maar het enige wat we ontwaarden, was een oudere heer, die heel boos op een stoel zat, samen met 2 dames, die op een stoeltje zaten te haken. Ik kreeg een beetje een déjà vu van de jaren 60, toen ik sokken leerde stoppen van mijn moeder....

De bolletjes die in de rekken lagen, dezelfde prijs als in de winkel, en we konden geen enkel koopje ontdekken, gewoon niets! OMG, wat een bummer, wat een diepe teleurstelling, en wat erg voor de mensen die van heinde en verre komen, om deze hal te bezoeken! Wij wonen er niet erg ver vandaan, maar wat, als je besluit vanuit Friesland, speciaal voor deze kraam, af te reizen naar Beverwijk....Doe het alsjeblieft niet, het is het niet waard, om hier tijd en moeite aan te besteden.

Ik kan me heel goed voorstellen, dat mensen diep teleurgesteld zijn, als ze dit treurige tafereel aanschouwen. Persoonlijk zou ik, als ik het had geweten, voor dit aanbod zeker niet een reis ondernemen.

Het enig positieve wat ik over deze dag kan melden, dat de entree tegenwoordig gratis is.  Voorlopig heb ik de buik vol van deze markt, wat er staat, kan op iedere andere markt ook worden gevonden. De glans van de Zwarte Markt is er vanaf. Wat overblijft is een troebele mist.

My Design For Summer Hazy Days

DE trolleyterreur van de Huishoudbeurs!

Waarschijnlijk zijn een aantal lezers vast op de HHB geweest, oftewel de Huishoudbeurs. Het jaarlijkse evenement, met vele leuke stands en gratis spulletjes en hapjes. Daar zou je voor je plezier heen moeten gaan, toch ?

Als jongere vrouw, in de jaren '70, ben ik een aantal malen geweest op de Huishoudbeurs, en verwonderde me er toen al over, waarom dames zo uit hun dak kunnen gaan van de daar aangeboden spullen.  Het betrof toen veelal huishoudelijke gagdets, wat je als manager van het huishouden nodig scheen te hebben. Wat ik dan wel weer leuk vond, waren de standwerkers, die hun waren aanprezen, en gebruiksvoorwerpen demonstreerden, op een dusdanige manier, dat je het wel moest kopen. Thuis in de keuken, bleek het toch niet zo handig als het leek, en kon je het ding rechtstreeks de prullenbak in flikkeren. Na een paar bezoeken, was ik genezen van het ellebogenwerk, gesjouw met een halve dode boom, in een plastic tasje, en het gevoel van "volgens mij heb ik mijn dag verspild".

Inmiddels heb ik zelf een dochter, en zij had vorig jaar het lumineuze idee, dat we naar de Huishoudbeurs zouden moeten gaan. Ik probeerde het haar met klem af te raden, maar helaas, mijn waarschuwingen werden in de wind geslagen, en het bezoek werd gepland. Ik had een stille hoop, dat er na dertig jaar, inmiddels wel iets veranderd zou zijn, en het een hip en leuk evenement zou zijn.

Op de heenweg, als haringen in de ton, samengepakt in de trein, vol met kwebbelende vrouwen, windjacks en trolley's, had ik al een slecht voorgevoel. En dat voorgevoel werd waarheid, toen we de grote hallen betraden. Ik dacht, dat ik in een slecht scenario van een film was terechtgekomen, schreeuwende vrouwen, die elkaar verdrongen voor balies, met gratis hapjes, standhouders die plastic zakken naar de hysterische menigte slingerden, zonder te kijken naar wie.  Een kop koffie was niet te betalen, als je er al een kop kon bemachtigen. En het allerergste, de trolley terreur! Overal karretjes, die werden meegesleept, en zaten volgestouwd met de verworven "schatten". Je was nergens veilig, voor de trolley's, je kon voor geen meter lopen, of liever geen centimeter, vanwege de trolley's. Overreden, aangestoten, omgestoten, opzij geduwd, als je even wilde kijken, het was een bezoeking.

Mijn dochter is genezen, voorgoed genezen van de huishoudbeurs, en van de trolleyterreur.

Wilde Plannen voor een Summer Ibiza Shawl

Wilde Plannen voor een Summer Ibiza Shawl 

Helemaal tof, ik kwam deze omslagdoek in, mijn nogal uitgebreide media bibliotheek tegen! Deze omslagdoek gaat zeker op mijn wensenlijstje om te maken. Ik vind hem prachtig. 

Dit patroon stond in het beroemde magazine Duplet. Wat is Duplet? Dat is een tijdschrift met freeform modellen en patronen, die allemaal met hand zijn uitgeschreven, en zelf zijn ontworpen. En dat zijn allemaal de meeste mooie dingen! Ik wist niet wat ik zag, toen ik het voor het eerst onder ogen kreeg. Iets van "hoge school"haken en handwerken. 

Ik ga op mijn Pinterest account en Google + community nog meer mooie patronen en foto's plaatsen. Mits je dit leuk vindt, kan je jezelf altijd aanmelden. 

Of dit blog natuurlijk volgen via Google plus. 

Hippie Ibiza Omslagdoek

Prachtig Vestje! 

Ik heb hier ook een patroon van, dit ga ik vanavond nog even plaatsen. Laat me weten of hier interesse voor is....

Ik zal ook nog mooie freeform patronen gaan verzamelen, persoonlijk heeft dat mijn grote interesse. 

http://youtu.be/JqSkkRcH-HA

Happy Crafting! 

Vinden jullie het erg dat ik géén Primark fan ben ?

Vinden jullie het erg dat ik géén Primark fan ben ?

Ik heb er weer een uiterst teleurstellende shop ervaring bij, kan ik jullie mededelen. Mijn dochter wilde graag naar de winkel van Primark in Zaandam. Vol goede moed, en zin in deze shopping trip, stapten we in de auto. We hadden geluk en konden snel een parkeerplaats vinden, vlakbij het kleding “walhalla”, genaamd de Primark (volgens de insiders dan).

Als je deze winkel binnenstapt, word je overweldigd door indrukken en met name de indruk “rommelig”…Ik keek een paar keer om me heen, om mezelf even goed te oriënteren, en begonnen maar bij de herenafdeling. Dat zag er redelijk geordend uit, en ze hadden wel een aantal aardige dingen voor mijn zoon. Daarna was uiteraard de schoenenafdeling aan de beurt, en werd aan een grondig onderzoek onderworpen door “I love shoes” Sylvia. Na wikken en wegen, werden een paar ballerina’s in de tas gestopt, om een paar keer aan te trekken, zijn ze best genoeg. 

De schrik sloeg me om het hart, toen we de afdeling dameskleding aanschouwden van bovenaf…..Wat een horror, en wat een chaos, en wat een rotzooi! Er lag heel veel op de grond, of over de rekken heen gegooid, daardoor al beschadigd, verschrikkelijk. Op zich viel het met de drukte wel mee, dus we waagden een poging, en worstelden de volgestouwde rekken door, met kleding. En meer dan dat kan ik het niet noemen…Het heeft de vorm van kleding, daar blijft het dan ook bij, maar het is het allemaal “net niet”. Mijn dochter heeft dan 2 jeans gekocht, haarspeldjes en elastiekjes, en daar bleef het bij. Ik heb niet kunnen slagen bij deze winkel, er was niets in dit enorme pand, waar ik als vrouw “hebberig”van werd. Persoonlijk vindt ik het een "gehypte"winkel, iets leukers, kost gewoon de prijs die je bij vergelijkbare winkels zal betalen. T-shirts voor € 3,00 vind je overal. 

Primark hanteert en profileert zichzelf met “markt prijzen”, echter op de markt kan je toch echt veel leukere dingen kopen, voor dezelfde prijs, en vaak ook nog van betere kwaliteit. Voor de fashionista’s , slagen voor een must have doe je niet bij Primark, maar wel op de markt of een webshop, zoals www.casj.nl.  

Kom je niet op een markt ? Ik geef echt een dringend advies om dat toch eens te doen, je zal aangenaam worden verrast, door de kramen, die er toch wel uitspringen, door de enkele stuks, en geen massaal geproduceerde kleding verkopen. Een bezoekje aan de Pekmarkt in Amsterdam Noord is zeker de moeite waard. 

De mevrouw met een kledingzaak, die mensen met een Primark tas niet in haar winkel wil hebben, heeft een puntje (waarschijnlijk een stylish modezaak) , maar of dat het wijs is ? Wie zal het zeggen, ik laat het liever aan de mensen zelf over, waar en wat zij kopen. Ik kies ervoor om niets in een dergelijke winkel te kopen, en die keus maak ik zelf. Voor de hele jonge meiden, zitten er wel aardige dingen bij.

Voorlopig duurt het wel even voordat wij weer naar deze winkel gaan…..

Work in Progress Southbay Poncho !!!

Laat ik, om te beginnen, zeggen, dat ik nog nooit eerder met een patroon heb gewerkt, dat eigenlijk ook niet leuk vindt, omdat ik het liefste vanuit mijn fantasie iets laat ontstaan. Maar ik kon het liefste mens van Nederland, niet weigeren, om mij onder te dompelen in de wereld van de Southbay Poncho. Mijn ervaring met patronen lezen is dus nihil, maar na wat studeren, dacht ik het ei van Columbus te hebben ontdekt. Met veel enthousiasme, de door mij met zorg uitgezochte breiwol klaargelegd, en huppekee, aan de slag. Dit heb ik sneller geschreven, want het viel het toch nog even vies tegen...

Ik heb het tot vier maal aan toe, uit moeten halen, of ik kwam niet goed uit, of ik had een steek vergeten. Patronen zijn "zo niet mijn ding". Gelukkig is het toch goed gekomen, de aanhouder wint, zeggen ze dan.

Ik heb al een proefje laten zien, aan de toekomstige eigenaresse van de poncho, en ik kreeg de indruk dat zij het mooi vond. Als het eindresultaat er is, zal ik een nieuw bericht maken.

Vraagje, wat zijn jullie aan het maken ? Schroom niet om een foto te posten of in mijn groep!

Zoeken naar de pot met goud....

Hoe een Facebook post tot iets verrassends kan leiden....Gisteren postte ik een project waar ik aan bezig was (je leest het goed "was"), een witte vintage top. Allerlei randjes en kralen maken de top, een topje van "nu"maar dan in retrolook :)

Een Facebook vriendin, een begenadigd zangeres, en lerares, zag mijn post, en was er meteen helemaal weg van. Ze vroeg of ik ook poncho's had, en die heb ik niet in de collectie, maar stuurde haar een voorbeeld van een omslagdoek, die ik wel heb. Na een korte berichtenuitwisseling, kwamen we overeen, dat ik voor een poncho ga maken, met lurex en kralen. Zo kwam van het één, het ander, en voor ik het wist, liep ik in de stad, wind en regen trotserend, met een bol wol, haastig in een plastic zakje gepropt (in de prachtigste kleuren) uit mijn eigen collectie, teneinde er een mooie lurex draad bij te zoeken. Maar dat viel letterlijk vies tegen.

We hebben in onze aloude en mooie stadje Hoorn, 2 handwerk winkels, wat op zich al bijzonder is, want ze zijn zo goed als uitgestorven. Binnentredend in het walhalla, met de prachtigste breiwol en mooiste strengen en bollen katoen, schappen vol boeken, liep ik schoorvoetend naar de dame achter de toonbank, met wild en verregend haar. Ik keek haar "wazig"aan (geen ruitenwissertjes op de brillenglazen) en vroeg wat een bolletje kostte. De dame antwoordde op minzame toon, ondertussen mij aan het monitoren van top tot teen, dat een bol (!) € 7,25 was, met daarop 100 meter. Sodeju !
De roepende goud-en zilverschat, achter de toonbank, verwaterde door mijn bril tot "veels te dure bolletjes garen", dat ging hem niet worden. Ik vroeg de statige dame opnieuw iets, en mondjesmaat, op mijn aangeven, ging ze nog even de moeite doen om het bakje met klosjes meebreigaren te inspecteren. Maar de kleur die ik wilde, zat er niet bij. Dat moest uit Denemarken komen, en zou wel 6 weken duren, en dan moesten ze een hele tray bestellen, en dat zat er volgens voorlopig even niet in, te zien aan haar blik en het ietwat zurige antwoord. Onverrichter zake liep ik de winkel uit, ik weiger om € 7,25 te betalen voor een piepklein bolletje.

Bij de tweede handwerkzaak, heb ik uiteindelijk een bolletje meegenomen, iets goedkoper, met meer meters, maar waarom in vredesnaam, zijn deze winkels zo duur ? In deze tijd, en waar mensen echt wel op de portemonnee moeten letten, mag het het wel allemaal iets goedkoper, of zijn handwerk winkels de "haute couture"in hobbyland ?

Ik ga in ieder geval nog op snor naar een goedkoper lurex garen, er zal vast iets te vinden zijn, iemand suggesties voor me ?

Laat je reactie hieronder achter, ik lees ze graag !

HOT Fenna breiwol NIEUWS !!!

Geweldig Nieuws Over de Fenna Breiwol !!!

Een "scoop"voor jullie, de befaamde breiwol Fenna komt weer terug!

Ik word helemaal blij van dit nieuws, jullie ook ? Ik zie heel veel berichten langskomen, met als hoofdonderwerp deze prachtige breiwol. Maar wat is het "geheim"van dit garen ? Het mooie kleurverloop, de kwaliteit van de wol zelf ? Ik heb met moeite ooit eens een bol kunnen bemachtigen, en deze staat nu, eenzaam en alleen, te pronken, bovenaan deze blog. 

Het is eigenlijk best een gemene streek van de winkelketen, die deze breiwol verkoopt, eerst brei-en haak vrouwen lekker maken, en dan het niet meer uitleveren, en zodoende een levendige handel veroorzaken op de bekende handelsplaatsen, en dan nog eens voor prijzen, die ver boven de winkelwaarde uitstijgen. Ik krijg het idee, kopen deze mensen het per doos in ? Of hoe doen ze dat, via familie (medewerkers) of zoiets. 

Wat is jullie idee daarover, en hoe denk je een aantal bollen van dit mooie garen te bemachtigen ? 

In een slaapzak voor de deur gaan liggen is geen optie, vooral niet eind februari, mits gehuld in een warm skipak en dito snowboots (ik voorzie nog wel een beetje winter, heb ik in mijn glazen bol gezien) Ik word bijna wanhopig van al deze vragen, want ik MOET en ZAL ook iets maken van deze breiwol, grrr....Haha, nee hoor, zo erg is het nog niet met me, maar ik kan me wel de frustratie voorstellen van de dames (of heren) die graag iets willen kopen van dit mooie wolletje. 

Er zijn zelfs groep voor in het leven geroepen op Facebook, en ik zie bijna dagelijks "gevraagd"voorbij komen...Het is echt wel een hype, dus kom maar op met die vrachten Fenna, maar wel even achter in de rij aansluiten. 

Een reactie is leuk! 

Bolletjes Wol Verslaving !

Ik heb een zware bolletjes wol verslaving.....

Ik kon het weer niet laten, Zondag moest ik weer toegeven aan mijn bolletjes wol verslaving, tenminste zo noemt Sylvia het. Ik kan het niet laten om in een winkel, waarvan ik weet, dat ze breigaren verkopen, even snel te kijken of er iets nieuws onder de zon is. En Zondag was het weer zo laat. Sylvia weet het al, en laat mij rustig begaan, want ze weet, er komt vaak iets moois uit. We brachten een bliksembezoek aan het winkelcentrum in Zwaagdijk, alwaar zich een hele leuke winkel bevindt, met (!) breigaren …

Na binnenkomst, begaf ik mij rustig, richting de kledingrekken, quasi geïnteresseerd kijkend, en om zussie niet meteen in de stress te laten schieten, en begon de kledingstukken af te speuren. Nee, er zat niks tussen, de kleding was rommelig en mini rokjes doe ik niet meer aan. Langzamerhand ging ik op mijn doel af, de wand waar de bolletjes lagen te prijken, en leken te vragen, koop mij ! Ik word daar zo hebberig van, en stond besluiteloos bij de wand. Wat zal ik doen ? Of liever gezegd, wat zal ik niet doen ?

Ik keek schichtig om me heen, en na zorgvuldige overwegingen, pakte ik, of liever gezegd, graaide ik de bolletjes wol uit het vak, die nog niet in mijn collectie zaten. Sylvia kwam breedlachend aan, en zei, ik wist het ! Betrapt !

“Zucht” Het is officieel, ik ben bolletjes wol verslaafd. So be it.

Wol Avonturen in het Wolletjes Paradijs

Hoi Lieve mensen, en alle geïnteresseerden in handwerken, haken of breien! Van harte welkom op dit gloednieuwe blogje over van alles en nog wat.

Ik ben al bezig met handwerken, van jongs af aan, met de paplepel ingegoten, door moeders, en natuurlijk op de lagere school, gewoon ouderwetse les. Ik heb daar de grondbeginselen geleerd van de Juf. Ik zal nooit vergeten hoe het project "babysokken"tot stand kwam. Het wilde maar niet lukken met het rondbreien, en het mislukte, keer op keer. Het ging zelfs zo ver, dat ik moest nablijven, om mijn taak af te maken, en toch één sokje af te maken. Nou, dat heeft ze geweten, tegen de tijd dat ze klaar waren, kon mijn vader ze wel aan! En die moest wegenbelasting betalen, zoals in de volksmond wordt gezegd. 

Na dit debacle op de lagere school, had ik mijn buik vol van handwerken, en keek er niet meer naar om. Gelukkig had ik een super creatieve moeder, met gouden handen. Als jonge meid, had ik bepaald dat ik er niet zo wilde uitzien als het gros van de jongeren, en zocht mijn eigen stijl. Met mijn moeder als geniale, handige Harry achter de hand, liep ik tijdens de stapavonden, in de mooiste creaties en allemaal uniek. Snel een lapje halen op de markt, in een tijdschrift kijken, en het kwam zo onder de naaimachine vandaan. Tot ik zover was, dat ik dacht, ik moet dat zelf ook kunnen, een naaimachine aangeschaft, en met tips van mijn moeder, ook deze "Skill"onder de knie gekregen. 

De periode van het "hippe breien"brak aan, in de jaren '80 waren de gekste truien, met allerlei ingebreide motieven, helemaal hot, en ik moest er toch weer aan geloven, want mijn vriend wilde ook zo'n trui. Ik heb altijd een hekel gehad om mij op de gebaande paden te begeven, dus er ontspon zich letterlijk van alles in mijn hoofd, en kwamen de mooiste gebreide truien uit mijn handen vandaan. Met als trots modellen mijn familie, en ik zelf natuurlijk. Daarna is dat vuur eigenlijk nooit meer gedoofd. 

In de tijd van nu, heb ik de mogelijkheid de dingen met de buitenwacht te delen, en dat ga ik ook zeker doen ! 

Wat kunnen jullie verwachten, veel foto's en patronen, maar  ook sieraden maken, breien met kralen, ontwerpen van een designer, grove breisels, en heel veel goedkope breiwol of haakkatoen. 

Veel plezier met het lezen en leren van het blog.